-
1 Kampf
См. также в других словарях:
walka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. walkalce {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zorganizowane działanie militarne, mające na celu zwycięstwo nad przeciwnikiem; też: bicie się, zmaganie się z kimś, z czymś; bitwa, bój … Langenscheidt Polski wyjaśnień
walka — ż III, CMs. walkalce; lm D. walk 1. «zorganizowane działanie sił zbrojnych stron przeciwnych, dążących do pobicia przeciwnika; ścieranie się, bicie się z kimś, z czymś; bitwa, bój, potyczka; w znaczeniu ogólniejszym: wojna» Walka zbrojna.… … Słownik języka polskiego
władza — ż II, DCMs. władzadzy 1. blm «prawo rządzenia państwem, panowanie, rządzenie; stosunek społeczny między dwiema grupami, polegający na tym, że jedna z grup może w sposób trwały oddziaływać na postępowanie grupy drugiej w realizacji zadań… … Słownik języka polskiego
wojna — ż IV, CMs. wojnanie; lm D. wojnajen «zorganizowana walka zbrojna między państwami, narodami lub grupami społecznymi, religijnymi itp., prowadzona dla osiągnięcia zamierzonych celów (np. zagarnięcia obcego terytorium lub obrony własnego); konflikt … Słownik języka polskiego
życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… … Słownik języka polskiego
Józef Haller de Hallenburg — (August 13, 1873, in Jurczyce June 4, 1960, in London) was a Lieutenant General of the Polish Army, legionary in Polish Legions, harcmistrz (the highest Scouting instructor rank in Poland), the President of The Polish Scouting and Guiding… … Wikipedia
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
rozgrywka — ż III, CMs. rozgrywkawce; lm D. rozgrywkawek 1. częściej w lm «walka mająca o czymś rozstrzygnąć, taktyczne posunięcie w sporze o coś, ścieranie się sprzecznych sił» Rozgrywki dyplomatyczne, parlamentarne, polityczne. Zakulisowe rozgrywki.… … Słownik języka polskiego
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
postsowiecki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib. postsowieckiccy {{/stl 8}}{{stl 7}} powstały, istniejący, pozostały po rozpadzie Związku Sowieckiego; wywodzący się z kręgów władzy byłego Związku Sowieckiego; wchodzący w skład byłego Związku Sowieckiego : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozgrywka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc rozgrywkawce; lm D. rozgrywkawek, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} działanie w celu zapewnienia sobie zwycięstwa w sporze, konflikcie; walka, zmaganie się : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
